سمعک هوشمند

کانال‌های سمعک، گفتار و صداهای ورودی دیگر را به اجزا فرکانسی متفاوتی تقسیم می‌کنند. بدین وسیله، سمعک می‌تواند مقداری دقیقی از تقویت (و تراکم) را برای هر فرکانس بر اساس کم شنوایی و نیازهای شنیداری فرد فراهم کند.

تعداد کانال‌های موجود در سمعک‌ها متفاوت است. با کانال‌های بیشتر، امکان تنظیم دقیق‌تری برای کم شنوایی شما فراهم می‌شود. همچنین، آنالیز صداهای محیطی دقیق‌تر انجام می‌شود، به‌طوری‌ که این آنالیز می‌تواند عملکرد سایر ویژگی‌ها سمعک را بهبود بخشد. بااین‌حال، تعداد کانال‌های بیشتر همیشه بهتر نیست. چنانچه تعداد کانال‌ها بیشتر از 15 تا 20 کانال باشد، ممکن است باعث پیچش صدا شود. همچنین در برخی موارد ممکن است، سمعک‌های دارای تعداد کانال بیشتر در مقایسه با سمعک‌های دارای تعداد کانال کمتر باعث بهبود قابل‌توجهی نشوند.

در مجموع، تقریبا 20-17 محدوده فرکانسی که مربوط به گفتار است در حلزون شنوایی وجود دارد. بنابراین، بیشتر کمپانی‌های تولیدکننده سمعک این تعداد کانال را مناسب‌ترین حالت در نظر گرفته‌اند. بااین‌حال، تحقیقات نشان داده است، که 8-4 کانال برای بیشتر کم شنوایی‌ها کافی است و نیازی به تعداد کانال بیشتر نیست.

3. تراکم (Compression)

تفاوت بین آهسته‌ترین صدای که می‌توانید بشنود و بلندترین صدایی که می‌توانید به‌راحتی تحمل کنید، محدوده پویایی (Dynamic range) نامیده می‌شود. به‌طور معمول کم شنوایی حسی‌عصبی و آمیخته باعث می‌شوند که محدوده پویایی کاهش یابد. هنگامی که محدوده پویایی کاهش یابد، صداهای آهسته را فرد نمی‌شنود، اما صداهای بلند هنوز در سطح شدتی یکسانی با افراد دارای شنوایی طبیعی درک می‌شوند. این پدیده رکروتمنت (Recruitment) نامیده می‌شود.

بنابراین چنانچه سمعک صداهای بلند را مشابه صداهای آهسته تقویت کند، افراد دارای محدوده پویایی کاهش‌یافته، صداهای بلند را به‌صورت بلند و ناراحت‌کننده دریافت می‌کنند. به همین دلیل، سمعک‌های دیجیتال و هوشمند از تراکم استفاده می‌کنند. تراکم باعث تقویت بیشتر برای صداهای آهسته می‌شود، به‌طوری که صداهای آهسته قابل شنیدن شوند و تقویت کمتر برای صداهای بلند، به‌طوری که صداهای بلند آزاردهنده نباشند.